Kunst begint onder de keukentafel

Harry Boom (1945-1995), mijn docent aan de kunstacademie leerde me ooit: “Kunst begint onder de keukentafel”. Het duurde twintig jaar voordat ik de volle diepte van deze uitspraak begreep. Ik voel de onderkant van de tafel, de rand van een gebroken stoeptegel. Ik bekijk de hand die een stofje weg veegt, de opgedroogde plakband op een oude poster. Ik let op de krantenkop op pagina 6, het zonlicht op een vensterbank. Ik zie een mus in een conifeer, een bananenschil naast een gebroken pen op straat, het motief van de wollen trui van de veertiende cafébezoeker. Ik let eigenlijk op alledaagse zaken, maar dit alles kan voor mij een begin zijn van kunstwerk of theatervoorstelling. Door elk beeld, elke vorm of elke handeling opnieuw te bekijken kan ik er een nieuwe betekenis aan geven. Dit herschikken van de betekenis maakt het leven en het alledaagse boeiend.  Harry Boom heeft me geleerd dat voor kunst geen elitaire museum of getormenteerde ziel nodig is. Het start gewoon hier, nu. Al kostte het me twintig jaar om dit in te zien.

Rus

Ik ben ooit een Rus geweest. Althans, volgens mij heb ik daar een vorig leven gewoond. Ik heb dan ook een zwak voor Rusland en vooral de oude Sovjet- en Oostblokdesign. Mijn trots is een erg mooie Leninvaas uit 1963 die ik in 1993 voor een prikkie op een markt in Moskou heb gekocht. En mijn Raketa 24-uurs horloge, ook in ’93 gekocht. Een horloge die een verdeling van 24 uur heeft in plaats van 12 uur. Speciaal gemaakt voor Siberië waar het soms maandenlang donker is. Op het horloge kun je dan zien of het 4 uur ’s middags is of ’s nachts. Verder denk ik met weemoed aan ‘t authentieke ‘plombir’ roomijs. Oorspronkelijk had het een lichtzurige smaak, maar door de overname van Westerse ijsfabrikanten in de jaren negentig is de smaak afgevlakt en geinternationalisseerd. Eeuwig zonde.

Sushi

Ik ben verzot op goeie sushi. In Tilburg zijn er de laatste jaren veel sushi-bars bij gekomen, maar deze werken veelal met het ‘all you can eat’ principes waar ik niet achter sta. Goede sushi gaat het om kwaliteit en finesse en niet om kwantiteit. Verder vind ik duurzaam en verantwoord gevangen vis erg belangrijk. Ik maak een aantal keer per jaar zelf sushi waarbij ik uitga van de klassieke Japanse sushi. Het is een kunst die ik graag wil perfectioneren. Daarnaast vind ik het interessant om nieuwe combinaties en vormen uit te proberen.

Zoet

Naast sushi ben ik ook voor zoetigheden goed te porren. En dan vooral de zelfgemaakte taartjes en bonbons van mijn vriendin  (geïnspireerd op de bonbons van Unlimited Delicious in Amsterdam). Iets waar ik minder makkelijk aan kan komen is de raspberry cheesecake en de carrotcake van Junior’s op het Grand Central Terminal in New York. Dit is echt een vliegreis van 8 uur waard.

Tic

Ik heb een gekke tic (mijn vriendin vindt overigens dat ik wel meerdere tics heb, maar dat terzijde): ik vind het een heerlijk gevoel om met de randjes van een zakdoek, een natte theedoek, een rond stokje of een opgerold stukje plakband over mijn huid te rollen. Kassabonnetjes en krantenhoekjes zijn mijn favoriet. Vind je die opgerold, dan ben ik in de buurt geweest. Ik deed het als kind al: al duimend rolde ik de rand van mijn zakdoek over mijn bovenlip. En mijn opa scheen ook heel zijn leven te rollen.

Special Effects

Na mijn afstuderen aan de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg in 1992 heb ik verschillende dingen gedaan. Ik heb me een tijd met special effects bezig gehouden, waaronder de film Necrophobia (bekijk de clip hieronder).

Theater

Later heb ik als trajectbemiddelaar bij het Arbeidsbureau gewerkt en als internetontwerper bij een webbedrijf. Eind jaren negentig ontbrak er iets wezenlijks in mijn leven. Ik voelde me niet echt lekker bij wat ik allemaal deed.  Daarom stelde ik mezelf de vraag op welke drie momenten in mijn leven ik me het gelukkigst voelde. Het bleek dat twee momenten een theaterbezoek waren, te weten Laterna Magika in Praag en het Obraztsovtheater in Moskou. Beide voorstellingen waren beeldend van aard en figurentheater. Ik vond het fascinerend dat een hele zaal bezield kon raken door ‘slechts’ wat poppen en decor. Het was voor mij ineens helder dat ik theatermaker wilde worden. Na verschillende cursussen bij de Muze, centrum voor theatereducatie in Tilburg, ben ik auditie gaan doen aan de Academie voor Drama in Tilburg (voorheen Eindhoven). Ik ben daar in juni 2006 afgestudeerd.